आपलेच ओठ अन् आपलेच दात
एकाच देहाच्या फसले जाळ्यात
कुणी म्हणे दात करी पोटभरण्या मदत
कुणी म्हणे ओठच काय ते संपूर्ण सजग
अहो कुणाचं काय तर कुणाचं काय
दात मानेत अन् पोटावर पाय
अहो कुणाचं काय तर कुणाचं काय
ओठ नाही त्याला बोलता येईल काय?
बघा, तुम्ही ओठ न हलवता बोलता येतंय का?
तरी ह्यांचं चालूच.. हे रिकामे ना...
दात नि ओठांकरवी अख्खं शरीर भांडे
दात नि ओठांपरी तेच शरीर व्यथा मांडे
करु नये असा दात-ओठांचा पडशा
ना खायला मिळणार, अन् होईल ओठांचीच दशा
एकीत असे बळ
सगळ्यांचीच साथ
तेचि जीवन!
हे धर्माचंही असंच आहे.. एकाच जमिनीवरची, मातीपासून बनलेली माणसं खरा देव कोणाचा यावरून भांडतात. आणि त्यात श्रेष्ठ कोण ह्याची चर्चा मात्र ए.सी. रुममध्ये बसलेल्या पांढर्या कावळ्यांमध्ये होते. पण साईबाबांनी काय म्हटलंय? सबका मालिक एक.. तो सगळीकडे आहे आणि सगळ्यांचा आहे.. तो एकच आहे.
बरं हे फक्त धर्मा-धर्मातच नाही तर धर्म आणि कर्मातही होतं. आपण असं समजू की धर्माच्या विरुद्ध नास्तिक म्हणजे कशावरच श्रद्धा नसणारे असावेत आणि कर्माच्या विरुद्ध देवावर सगळी व्यथा सोडलेले असावेत. दोघेही एकमेकांसाठी तितकेच घातक. पण धर्म काही कर्मापासून वेगळा ठेवता येत नाही. जसे आपण न आवडणार्या माणसापासून दूर राहू शकत नाही, अगदी तसंच. निवड असते ती आपली - धर्म पाळायचा की त्याचं अधर्म होऊ द्यायचं.. आणि सुकर्म करायचे कुकर्म... देव आणि धर्मामुळे शांतता मिळते आणि कर्मामुणे व्यक्तिमत्व.
तर जसं एकाच शरीराचे दोन भाग विसंगत वागून चालत नाही, तसंच आपलंही आहे आणि हे जेवढं लवकर समजेल तेवढं आपल्यासाठी चांगलं आहे.
