कठपुतली

ती राग आणि दुःख एकत्र करत
हुंदके देत उठली
साडीत लपवलेलं मंगळसूत्र नाल्यात फेकायला
हात वर गेला,
पण मंगळसूत्र हातातच राहिलं
सुटला तो तिचाच तोल
तिला रोखलं नव्हतं नवऱ्याने
तिला रोखलं नव्हतं समाजाने
तिला रोखलं तोल गेलेल्या मनाने
संसार करणाऱ्या, प्रेम करणाऱ्या
तिच्या असूनही नसलेल्या अस्तित्वाने.
नवऱ्याने घराबाहेर काढलं
अन् त्याच्याच मित्राने बाजारात आणलं
बाजारातही किंमत मिळेना
ती रस्त्यावर आली
वासल्या नजरांना नजर द्यायला
थोडी नशा केली
थोडी स्वतःतच रमली,
पण अचानक आलेला ट्रेनचा आवाज
तिच्या कानात तापलेल्या शिसेचा रस ओतून गेला
आणि पुन्हा एकदा मन सुन्न झालं
कदाचित नियतीलाही तिच्यावर
आपला दाब दाखवायचा होता
त्याने तिचा हात पकडला
तशी ती कठपुतलीसारखी उठली
आणि चालू लागली,
पुन्हा एकदा
आपले तुटलेले धागे बांधून घ्यायला...